Burundi blog 8 juni: kerk en basisschool in Rweza

Burundi blog 8 juni: kerk en basisschool in Rweza

Door de slechte internetverbinding heeft het even geduurd, maar het verslag van zondag 8 juni jl is binnengekomen. Zo lees je hoe het gaat met de basisschool in Rweza en de toekomstplannen.

Bezoek aan de kerk en basisschool in Rweza

Afgelopen zondag 8 juni heeft de reisgroep een kerkdienst in het dorp Rweza bijgewoond. In 2007 heeft de stichting Dufashanye een basisschool gebouwd in dit dorp met als aanvulling in 2010 drie bruggen in samenwerking met de Duitse Ambassade.

Bij aankomst in Rweza was de basisschool goed te zien. De “weg” naar de kerk en de basisschool vervolgen wij lopend. Het pad gaat eerst naar beneden en dan klauteren wij omhoog naar de kerk. Er staan veel volwassenen en kinderen bij de kerk. Muziek en gezang uit de kerk klinkt ons tegemoet. Langzamerhand maakt een grote ontroering zich meester van een aantal van ons. Het doet Jan V. en Carolien veel om weer op deze plek te zijn, waar zeven jaar geleden de school is gebouwd. De geur van de kinderen en de omgeving roept herinneringen op, maar het mooie van vooruitgang is dat de geur veranderd is in een gewone “kindergeur”. De geur van de levende mesthoop is verdwenen! Alle blote voeten eveneens. De kinderen en hun ouders zitten met slippers en schoenen aan in de kerk en ze zien er goed gevoed uit!

 

Onder muziek en gezang lopen wij achter André en Imna aan de kerk binnen, naar voren waar stoelen voor ons gereserveerd zijn. De muziek en het zingen, het houdt niet op. Wij doen mee, komen in beweging, dansen!!! Wij worden zeer hartelijk welkom geheten. André noemt onze namen en er wordt voor ons gebeden. Naast muziek en gezang zijn er ook schriftlezingen en de interpretaties hiervan, in het Kirundi en daarna vertaald in het Engels en meerdere malen beaamd met Halleluja en Amen. De collecte wordt weer begeleid door prachtige muziek en gezang. Na de dienst is onze nieuwsgierigheid niet meer te houden en bezoeken we het openbare schoolgebouw. Spontaan wordt er in een van de lokalen door een aantal vrouwen gezongen, begeleid door een vrouw op een trommel. Wij worden uitgenodigd mee te zingen en te dansen, waar wij natuurlijk geen nee tegen zeggen.

 

Er wordt afgesproken om de school echt te bezoeken als de kinderen daadwerkelijk les krijgen. Dit speciale moment volgt een paar dagen later. Wij gaan met een tas vol schriften, pennen, een paar rekenmachines en een voetbal richting de school. Bij aankomst overhandigen we eerst de spullen aan een lerares. Zij gaat samen met de directeur en de pastor van de kerk de spullen uitdelen aan de kinderen van wie bekend is dat ze de spullen echt nodig hebben.

Er zijn 6 lokalen; de kinderen starten in klas 1 en zijn dan rond 5 à 6 jaar. De leeftijden variëren in de klas. Zo is het ook mogelijk dat er kinderen van 7 à 8 jaar in klas 1 zitten, omdat zij nu pas de mogelijkheid krijgen naar school te gaan.

Er wordt een rondleiding gegeven door iedere klas. De kinderen begroeten ons allen persoonlijk met: bonjour monsieur of bonjour madam. Wij vragen hun of sommigen ons nog herinneren, het is inmiddels wel zeven jaar geleden. Er zijn enkele oudere kinderen die zich de Muzungu`s (blanken) en specifiek Jan Vogel goed herinneren als de oude man die met stenen liep te slepen. Zij hadden samen met hem opgelopen. De glimlach van deze kinderen aan deze herinnering doet ons genoeg!

In iedere klas legt Carolien uit wat wij komen doen en wat wij in het verleden gedaan hebben. Zij spreekt alle kinderen toe en wenst hun een vruchtbare schoolperiode toe met hopelijk kans op een mooie vreedzame toekomst in Burundi, waaraan zij gaan bijdragen. Bij het verlaten van iedere klas wordt uitgebreid voor ons gezongen.

Toekomstplannen voor de school

Na deze emotionele rondleiding is er een vergadering over de ontwikkelingen binnen de school. De school krijgt komende zomervakantie enig onderhoud, er wordt geverfd, er worden wat ramen gerepareerd. De school heeft ook toekomstplannen: zo wil zij uitbreiden met drie lokalen zodat ook kan worden voldaan aan de nieuwe wetgeving van de overheid dat kinderen tot en met klas 9 op de basisschool blijven. Er is al grond beschikbaar gesteld en de bevolking heeft al stenen voor de fundering verzameld. Aan ons de vraag wat wij willen bijdragen om de bouw van de drie lokalen te realiseren. Ook wil de school gebruik kunnen maken van elektriciteit. Hiervoor is de gemeenschap ook al geld aan het inzamelen, maar dit is nog niet voldoende om het te kunnen realiseren. Het is goed te zien dat zij zich willen ontwikkelen en dat zij ondanks het ontbreken van financiële middelen, toch doorgaan met het treffen van voorbereidingen totdat de dag komt dat er wel voldoende middelen zijn.

De resultaten van de school zijn keurig, bij de “Burundese cito-toets” scoort de school een vierde plek op de Burundese lijst van de basisscholen. Je ziet dan ook de leraressen stralen! Veel respect hebben wij voor deze leraressen. Er zitten op een dag twee verschillende groepen in één lokaal. De ene groep gaat in de ochtend naar school en bestaat gemiddeld uit 60 kinderen, de andere groep gaat in de middag naar school en bestaat ook gemiddeld uit 60 kinderen. Gelukkig is hier de leerkracht nog echt de “baas”. Overigens zijn dit geen uitzonderlijke getallen in Burundi. Het is, alhoewel niet gewenst, vrij normaal dat een basisschool in Burundi zoveel kinderen in een klas heeft.

De leraressen komen van ver. Een komt vanuit Ruziba, de plek waar wij verblijven op onze compound. Om even een idee te geven dit is ruim 10 km met de auto. Dus iedere dag een hele wandeling of rit per fietstaxi naar het werk.

Wij zeggen maar weer tot een volgende keer!

 

 

 

 

 

 

admin

Reacties zijn gesloten.